Bir Uzaklık Duygusu Üzerine

BİR UZAKLIK DUYGUSU ÜZERİNE

Önce çocuk olmalı insan
Kurşunla güvercin ayrımında
Ayırabilmeli öfkeyi sevinçten
Sonra yeşerebilmeli bir avuç toprakta
Hep çınar olmayı düşleyerek

Önce ışığı bilmeli insan
Uçsuz bir korkuya dönüşmüş yaşamak
Güne karşı sırılsıklam üşüyor
Adresi belirsiz yalnızlıklar

Kendini ele veren bir sanıktır kent
Yasaklı arzulara yenik düşmüş
Aşağılamış gerçekliğini
Sahte bir törenselliğe durmuş
Lanetli sokaklar
Dolarla hesaplanıyor
Sevgisiz buluşmalar

Önce aşkı bilmeli insan
Gittikçe azalan bir gezegende
Hep yeni sevinçler aramalı
Yaşanılmaya
Sevdalanılmaya değer

Sonra dövüşebilmeli de ölümüne
Yaşatmayı en yüce yasa bilerek

TURGAY ÇİMEN