Sen sonsuz gökyüzü,
Ben ise dalgaların çığlıklarındaki derin okyanus
Aramızda uzaklığa perçinlenmiş bir boşluk
İçimizde özlemle harlanmış
kederli bir kaybolmuşluk.
Öyle hüzünlü kalmasın gözlerimiz,
Uzaklarda beklemesin
kavuşmaya niyetli ellerimiz,
İlmek olup boğaza takılmasın sözcüklerimiz...
Gel de karış bana,
Sağanak olup yağıver derin sularıma
Ben ise damla damla buhar olup
karışayım sana,
Bir bulutun uyanışı olayım maviliklerinde.
Sen her daim bende yansıyıp dur
Ben ise sende uyanayım her yeni güne.
İşte o zaman kavuşmanın dilinden konuşur;
her kelimemiz,
her bakışımız,
her nefes alışımız....
İşte o vakit mutluluğun yağmur damlaları ile yıkanır;
her günümüz,
her sözümüz,
Ve ölgün kalan ömrümüz....
Kayıt Tarihi : 25.6.2023 16:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammed Okay](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/06/25/bir-uzakligin-hikayesi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!