Ağlayamıyorum...
Ağlamak yasaklı şehir; gözyaşlarım şehre esir... Fakir düşler yüreğimi dağlamış, inanç kendini kahırlara vurmuş, hayat yüzünğ karaya dönmüş, gece ayazı buza kesmiş...
Solgun yüzüm aynadan ibaret değil; benliğim benden geçmiş, elimde değil... Ağlamak yasaklı şehir... Kırılan hayallerden artakalan vurgunda, yokluğuna köle edilen bedenimin sessiz haykırışları bunlar.. Titreyen ellerimin umutsuz çığlıkları göğsümde...
Duyuyor musun?
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta