Bir Ütopyadan Geriye

Bir nefretin kimyasallığı
bütün hücrelerime bulaşmış
kan tutuyor o aralar beni
kırmızı bir kurdaleye dönüyordu
elimi kolumu bağlayan zincirler.
parçalanan bedenimde
söz kurşunların kurmuştu yuvasını.
nefretin kimyasını bozmuş,
koyu katmer rengine bulaşmış al basması gecenin.

bir ütopyadan geriye
siluetin kalıyordu bulanıksularında asfaltın.

Foseptik kokusu ağırlığında
trajedisini koruyordu dehşetin.
maviliğindeyse gecenin,
beyaz bir kağıt üzerinde
kara bir lekeydi var oluşunu andıran yok oluşun.
şimdi ten sana küs
tüm tatlandırıcılardan arınarak

Bir ütopyadan geriye
siluetin kalıyordu bulanık sular serinliğinde.

mutlu esfer fırat