Bir Utangaç Bahar Şiiri - Mustafa Çetinkaya

Ey gönlümdeki güzel!
Geçerken cemalin gözlerimin önünden
Tam karşımdasın, masa başında,elinde kalem
Kaldırıp başımı bir el edebilsem
Kahkahalar yükselecek yüreğimden.

Nereye essem, nerede konaklasam?
Bir özlem içindeyim bir özlem
Yüreğim sevdalı buz tutmuş gecelerde
Yüreğim hüzünlerde, rüzgarlar ensemde
Damlalar süzülüyor bak, çığlıklar kelimelerde.

Ne zaman aklıma düşsen
Bir efkar basar gönlümü.
Hiç bir şeye aldırmadan,
Devrik de olsa zaman,
Yerlerini şaşırsa da akrep ile yelkovan
Yüreğimi hoplata hoplata yine de kapını çalar sevdam.

Lakin öyle bir mahcubiyette ki gönlüm,
Düğümlenir boğazımda sözcükler.
Duvarlar gülmeye başlar halime,
Yalnızlık yaslanır göğsüme,
Kuşlar şakır da şakır adıma,
Somurtur, kendi başıma,
Düşlerim giderde gider gönlümün sultanına.

Biliyor musun?
Yarına Allah Kerim
Belki çözülecek dilim.
Bak hala tebessüm ediyor bütün zarafetiyle güzelliğin
Belkide bülbül olup meramını anlatacak yüreğim
O yüreğim ki
Her daim
Bir utangaç bahar.

Lice-1985