Bir Usul Yalnızlık İşareti

sokak lambalarının solgun ışıklarına üfledim nefesimi,
dumanlarla çizdim resmini mart ayazına..
yürüdüm soğuk kaldırımlarda umarsız,
sildim karanlıkları gönlümden,
ceketimi poyrazlarda savurup tren garında,
geceyi yardım ateşlerimle...
bir aralık gelendin ömrüme,
bir solukta giden...
şimdi nedendir bu yaz? bu haziran esintisi?
ensemde süzülen bozkır tadıyla,
bir usul yalnızlık işareti...