…Bir Ustaya Veda…Attila İlhan’ın Anısına ...

içimizdeki dünya
bir gün mutlaka
zehrini kusacaktır ne olsa

hiç değilse gülümseyerek git!

başımız sağ mı bilemem
ama yine ağıt var yazgımızda! ...

:((((((((((((


gitti ya ... güzel bir insandi .. cok iyi de bir sair ..

ne mutlu ardindan böyle söyletene ..


siiriniz ve duyarliliginiz icin tesekkürler.........


ustayi andik bir daha .. sayenizde ..

Allah cennet ihsan eylesin insallah .



sevgiler...

An gelir Attila ilhan ölür demişti şair...evet an geldi...göçüp gitti usta...acısı bize kaldı...ama şaire inat demeyeceğim...yüreğimizde yaşayacak...hüzün veren şiire hüzünle bakıyorum...saygılar...bahtiyar arslan...

...Ve keşke rahmetli üstad yaşamını sürdürseydi ve insanımızı aydınlatmaya hem yazarak, hem de tv programları marifetiyle devam ediyor olsaydı da siz de şu şahsınıza münhasır nefis şiirinizi hiç yazmamış olsaydınız....
Saygılar....

'Yazarken ölebilmek
Şairin rüyası bu da...'

Bu veda değil, tarihin en gerçek sayfalarına merhaba belki de. Hani o sadece gerçeklerin yazılacağı tarihe...!
Ustam merhaba
Hoşgeldin sonsuzluğa...

Tebrikler ve sevgiler...

Yazana...

Diyecek çok şeyim yok.
Hintlerden daha fakir sadece kelimelerim.
Yaslandığınız için omzuma,
her ateş parçası harfi için bu şiirin,
Latince'den kovuluyor düşüncelerim...

Siz 'sağ' olun...

Veda mı?
Ne vedası?
Olsa olsa seksen yıllık vebasından sıyrıldı o.
Asıl güller,
asıl günler,
asıl şairler döşendi yoluna.
Can'ı, Aziz'i, Nazım'ı nasıl mutlu şimdi,
nasıl tarmvay bu azade boşluk, içlerinden geçmeyen her şarkıda.
Ağla Attila!
Asıl göğe,
sıkı sarıl,
asıl sen bize ağla...

…Bir Ustaya Veda…(Attila İlhan’ın Anısına….)



çalımlı bir ateş dansıydın buz üstünde
harlandıkça alevin
demini aldıkça duygu
sahipsizlikten soruldun usta
kimsesizlikten

terk edildi yüzün siyahın büyüsüne

sağalmayı unutan kangren ey!
gizli isyanında en yakın yarasın şimdi kendine
bilemedik
hangi sığınakta döllenmiştin
nasıl bölündün bin irinli parçaya

kayıp gürzüne ağlıyor ayaklarım
okunaksız bir aynayı tashihten suçlu
çözmeye çalıştıkça sırrını dipsiz boşlukların
yorulduk
yoruldun!

kırıktı zemin
kızıl cehennemler bağışlandı gitmelere
ah’lar alnımızdaki kara lanet
göğsümüzdeki çukurdan derin

biz ki
idamlık geçitleri açık tuttuk hep
kapılarda kilit / kilit üstüne
buza nakşolmuş ezgilerde yağmalandık
kimdik / neydik unuttuk

siyaha uluyan dişinin rahmine bırak ateşi
ve git!
:
güzel bir doğum olmalısın şimdi kendine
uzaktaki kıtanın deli tayları
mutlaka savuracaktır
güneşe yelelerini bir gün

içimizdeki dünya
bir gün mutlaka
zehrini kusacaktır ne olsa

hiç değilse gülümseyerek git!

başımız sağ mı bilemem ama yine ağıt var yazgımızda! ...

:((((((((((((



(11 Ekim 2005 – Kara Bir Gün)

Naime Erlaçin





(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

merhaba Naime hanım tüm şiir sevenlerin,şair yüreklerin başı sağolsun,evet büyük bir üstadı kaybetti TÜRK Edebiyatı yeri hiçbir zaman dolmayacak bir değeri kaybettik.ALLAH'tan rahmet diliyorum nur içinde yatsın.

saygılarımla.

aydınlı ibrahim dikmen

her giden ne çok şey verir
giderken aldıklarının yanıında
hepimizin yüreği taştan değil elbete
ama o nun yüreği pamuktandı
çukurovanın pamuğundan
karadenizin pamuğundan
kürdün / arabın pamuğundan
ya o gitti işte

sözünü sazlara emanet etti geceleri
gündüzleri biz kafasızlara
her gidenin atı beyazdır
onu atı
geceleri koşan atlar gibi karaydı
tıpkı
bir gülün tohumları gibi
zeytin karası gibi
sevda gibi karaydı

Usta kaleme rahmet diler, tüm sevenlerine ve Türk edebiyat dünyasına sabır diliyorum.

'Bu gün şiirlerde ve şairlerde bir ayrılık ateş,i var. Çünkü kalb,imizin parçası artık yok. Hepimizin başı sağ olsun.'