İnsan ne garip değil mi?
En çokta onu öldürene aşık olur.
Bir de ben onun için ölürüm der ya,
Sanki ölse onun çok umurundadır.
Hem bilmez ki
Aşkın gözü kördür denmiş.
O seni sevmese de hep sahiplenirsin,
Sanki sana aitmiş gibi.
Bir unut deseler.
Bir umut anlarsın.
Hem aşkta umutla bekleyiş değil mi? dersin.
Ne deseler boştur.
Ferhat aşkından nasıl deldiyse dağları.
Mecnun, engin çölleri nasıl geçtiyse.
Uğruna bu kadar şarkı yazılıyorsa.
Aşk, öylece kestirilip kenara atılamaz.
Sende dağları delmeden aşkını bitirme derim
Zaman geçtikçe tükense de umutların
Bir şans daha vermelisin yüreğine.
Hem o, acıyı kaldıramaz
Gömme sevdiğini yüreğine,
Yoksa mezar yeri olur orası.
12.07.14
Asiye AydoğduKayıt Tarihi : 18.7.2014 17:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!