Bir Üniversite Hikayesi

Her şey bir kelimede saklıydı, ve sadece seni seviyorum diyebilmekti. Ardından gözlerine bakarak kalbini görebilmekti. Böyle düşlemiştim sana olan aşkını anlatmayı, katıksız, yalansız gözlerine bakarak her şeyi söylemeyi ve seni senden istemeyi böyle istemiştim....

Sen ise hep aşkını bir roman gibi, hikaye gibi ve bir aşk sineması gibi, anlatırdın. Beni öyle büyülerdin ki, ayrılamazdım senden. Her an yanında her an başucunda olmak isterdim. Yani seni kendi canımdan öte severdim. Hep böyle devam etmesini isterdim ta ki benimle ölene kadar….Ama öyle olmadı aylar, yılalar geldi geçti derken, okul bitti.
Ve ben şimdi sana yazıyorum bunları, belki olurda bir gün okursun diye belki unutmazsın seversin diye…..

Hani hatırlar mısın, sabah uyandığımızda bembeyaz, aniden karşıladık karı. Ve o gün otobüse binmemiştik, yürüyerek gittik okula. Ve çok üşümüştük, kantinde sırtımızı dayadığımız kalorifer bile ısıtmıyordu bizi, çünkü içimizdeki sevgiydi bizi titreten, bizi üşüten ve bir bardak çaydı, içimizi ısıtan. O çayın tadı bile farklıydı çünkü yanımda sen vardın…..

Şu anda sen yoksun yanımda İzmir güzeli içtiğim çayın tadı bile yok….

Farklıydı o zamanlar, her şeyin bir tadı bir tuzu vardı. Yani sevgimiz vardı.Şimdilerde durgunum, yorgunum biraz da sessizim.
Her şeyi yazmak isterdim ama yüreğimi bağlıyorum ve seni çok özlüyorum İzmir kızı…..
İçimdeki ince sızı…..