Bir umut var penceremin ucunda,
beyaz gelinlikler giymiş uçuyor,
devasa mutluluklar verecek bize eminim.
Uçup,belki de yüzeceğiz enginlerinde,
var biliyorum az ilerde,penceremin ucunda,
...ve ilerliyorum annemin lekeli bezi ile sildiği percereye,
kar yağıyordu ama bensiz,
kar gülümsüyordu ama ben solgunum,
kar 'gel ' diyor gidemiyorum,
kar lapa lapa yağıyor ve ben sokağa hasretim.
Ellerimle uzanmalıyım biliyorum,
şöyle almalı ve sevgi ile sıkmalı,
ve onunla konuşmalı,ama söyleyemiyorum
ve kar yağıyordu sokakta ama bensiz,
kar yağıyordu ve ben sokağa hasretim.
Ayaklarım küstü gitti,dizlerim gitti,
baldırlarım bende ama bensiz durmada,
aklım benimle ama yürüyemiyorum.
Tut elimden kardeşim,tut haydi,
kaldır beni yukarı çok yukarılara,
götür beni sokağa kardeş karlar üstüne,
götür beni ayağım ol,sesim ol.
Götür beni artık ne olur götür..
Kayıt Tarihi : 26.3.2011 16:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlhan Parçalı](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/03/26/bir-umut-var-penceremin-ucunda.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!