Bir fırtına koptu gönlümde,
Sevgi ağacımı sarsıyor.
Düşen her bir yapraktan,
Senin için gözyaşı damlıyor…
Seninle buluştuğumuz zaman,
Koşardık o ağacın altına.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
