Bir Umut Öyküsü Şiiri - Nurullah Zafer Okur

Offff
Uzaksın ya şimdi
Böyle yüreğimden öte
İçimden gittin ya kopup
Belki kısa bir süre
Yandı içim yandı inan
Acımasızca durmaksızın
Titrek bir mum ışığıyla
Geceyi, karanlık bulutları aydınlattımda
Sensizlikden kararan içime
Tesir edemedim be gülüm
Hani birazlığına gittin ya
Öyle kopup taa derin bi yerinden içimin
Öyle bir karanlıktıki gülüm
Siyahlığıyla meşhur geceyi
Gözlerinin siyahını bide
Kıskandırdın bilmeden gittin ya..
Şimdi sen gittin ya hani cevapsız
Soruları anlamsız bakışları
Bide canı çıkasızca sensizliği
Koyuverip kucağıma hani birazlığına
Kattım ya bende mevsimi mevsimlere
Ümitlerim gözlerimin altında çökmüş
Gözledim ya çıktığın yeşil boyalı kapıyı
Hani çarptığın çıkarken bi buruk
Yıllarca
Öyle bi bakmak geldi aklıma
Yeşil senin çıktığın kapıdan başka yere
Aynada tanıştık
Beyaz saçlı buruşuk yüzlü adamla
Senin hikayeni anlattı
Üzüldüm acıklıydı çok.Hatta ağladım onunla
Biraz ama çok değil biliyorum kızarsın sen
Okadar çok şey biriktirdimki
Bana verdiğin yeleğimin cebinde
sana anlatacak daha
Sen gel gülüm..
Tamammı gel sen..
Hepsini paylaşacağım seninle
Cebindeki yeleğimin
senin verdiğin..
Bekliyorum seni yeşil boyalı
Boyası dökülmüş kapının ardında
Çalmadan gir açamam çünki
Tutmuyor artık sensizlikden donmuş ellerim
Gel gülüm
Hadi gel..