Bir Umut Olmalı Şiiri - Ahmet Baygümüş

ütopyasından geliyorum aşkın
bilmem kaç cemreden geçerek
yürüdüm dolunayları
gözlerinin renginde iz sürdüm
yamalı bir bohçanın son katığı
sendin bu ihtiyar bedenimin son yükü
takatsizliğime inat
gittikçe ağırlaşan
tabirinden korkacak kadar
kötümser rüyalar görüyorum,
bu aralar
belki gerçeğe dönüşecek kadar sahici
belki de yakınmalarımın keskin kılıcı
bir kahinin sözcüklerinde saklı
kehanetin sırrına ermeye yakın
bir yoldayım belki
belki de kıldan ince sıratlar kuruyorum
bin sorgudan geçerek
deşildi yaralarım yine neştersiz
kör bir bıçakla
bölündü kalbim dört parçaya
ve sonsuz bir kaosa sürüklendi
geleceğe dair sözlerime
karamsarlık saplandı
arşınlıyorum yaşamı eskisi gibi,
ama nafile
bu lanet hayat kaç kez tekerrür etti,
saymadım bile
sebepsiz bir sevişmenin girdabında yok oluyorum
biliyorum;
gayesi vardır elbet,her yokoluşun
aşkların en güzelinde dirilmek için
yakasına yapışmalı hayatın
içinden geçmeli bu lanet çemberin
bu kör kuyudan bir çıkış yolu olmalı
şafakları toplamalı demet, demet
saçlarına dağıtmalı esmer tenli kızların
ve yanaklarına sürmeli
kelebekten daha az ömürlü oğulların...

26 Ağustos 2016