Elinden oyuncağı alınmış bir çocuk gibi ağlamalı belki de bir taşın üstüne oturup maviliklere doğru dalıp dalıp iç çekmeli
Eskiler yeniler zamanlar mekânlar hayatın da yaşanmış ne varsa düşünmeli hayata gülümsemeli sırtını dönemeyeceğin dostların olmalı bir merhaba demeli sokaktan geçen simitçiye çocukları sevindiren baloncu amcaya her sabah gördüğün boyacı Ahmet ustaya
Kırılgan duygusal bir yapım var bilirsiniz işte yalan girmesin hayatıma dürüst dostlarım olsun hastalandığım da elimi tutan bir yoldaşım olsun insan ne ister başka gülümsemek kadar güzel dünya’ya
Benim de kaybettiklerim oldu bir sabahın Işığımı kaybettim bir tanyelinde ama dedim kendi kendime bu ışık bana tekrar beni aydınlatacak her zaman bir umut olmalı yaşamalı yaşatmalı delice coşkuyla yüreğim kuşkanadı kadar narin sessiz bekliyorum seni o özlenen duyguyla vuslata gün saymadan sessizce anne kokusu kadar temiz duygularla.
Her zaman bir umut olmalı. Umut yitirilmemeli. Kaybettiklerini düşünürsen vahlar keş kelerle yaşanmamalı benim de bir umudum var düne kadar umudum yok denecek kadar düşünmeye başladığım an da bir ışık doğdu beni tekrar yaşatır gibi ışık saçtı yüreğime sevindim gülümsedim
merhaba diyeceğim günü sabırsızlıkla bekliyorum gülerken sana.
“BEN MELEK ANNESİYİM” Hİç KOKLAYAMADIĞIM YAVRUMA!
Sevda ÇayKayıt Tarihi : 29.6.2012 14:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!