"bir Umut Kadar Yakınsın"

"BİR UMUT KADAR YAKINSIN"
Gecenin sessizliğinde pencereden dışarı bakıyordu kadın
Gökyüzü simsiyah,ama içinde bir yıldız inatla parlıyordu,
Küçük bir ışık...
Belki umut,belki de unutulmamış bir kalbin işaretiydi.

Bir süredir sessizdi,konuşmuyordu kimseyle,
Hayat onu yormuştu,ama hâlâ hayata kırgın değildi,
Çünkü içinden bir ses hep fısıldadı,
"Geçecek... Her şey gibi bu da geçecek."

Bir gün, tesadüf gibi başlayan bir sohbetle tanıştı onunla.
Ne planlıydı ne de hesaplı.
Ama bazı insanlar vardır ya,gelir ve sessizce hayatına dokunur.
İşte o da öyleydi,bir selamla başlayan cümle,bir ömre değecek kadar anlamlı olmuştu.

Gün boyunca konuşurlardı,kelimeler uzar,saatler erir,zamanın anlamı kalmazdı.
Oysa ikisi de biliyordu,bu hikâye kolay olmayacaktı
Arada yollar,engeller,hatta belki imkânsızlıklar vardı.
Ama kalp hiçbirini umursamıyordu.

Kadın dua eder gibi adını fısıldardı sürekli
"Varsın..." derdi."Uzakta da olsan,varsın ya yeter."
Çünkü bazen bir insanın varlığı bile hayatı güzelleştirir.
Ne dokunmak gerekiyordu,ne görmek.
Sadece bilmek yeterliydi,o da hissediyor beni.

Zaman geçti, hayat yine bildiği gibi çetin yollar sundu
Ama o artık yanlız değildi.
Bir ses vardı, uzaktan gelen bir nefes
Her "Nasılsın?” kelimesinde kalbine dokunan bir sıcaklık.

Ve o an anladı;
Bazı insanlar,hayata yeniden inanman için gönderilir,
Bazı duygular,seni hayata döndürür.
Bazı sevgiler,hiçbir şeye benzemez.

Bi anda gülümsedi kadın,çayını aldı eline, gökyüzüne baktı
"Teşekkür ederim." dedi sessizce
Gelmen bile güzeldi,
Çünkü sen, karanlığımın içindeki en parlak yıldızsın.

03.11.2025