Zamanın ardında kalan gerçekler
Kişiliği unutulup hayata küsenler
Daha ilkbaharında umudu sönenler
Bir umut ışığı yok mu onlara
......................................................
Bir aşk uğruna canını verenler
Sevgiye susayıp aşk için kahredenler
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta