Hayatımın karanlık akışına kapılmış giderken,
Bir ışık çarptı gözüme umut ışığı besbelli.
Ve, bir el uzandı bana doğru; gözlerim kamaşırken,
Tut elimi diyordu sanki, mutluluktu bu besbelli.
Doğruldum; yavaş, yavaş elimi uzattım,
Sandım ki hayal görüyorum ellerim havada kalacak.
Bir el ki şevkatli,sıcaklığını içimde hisssettim,
Dedim ki beni kurtaran bu el; mutluluk olacak.
Çekti çıkardı beni çürümeye yüz tutmuşken,
Yeni bir hayat azandırdı umutsuz kalmışken.
Yaşamaya zorladı hayattan umudu kesmişken,
Yeniden sevmeyi öğretti, gerçek sevgi bu olacak.
Ona; Hayatımı borçluyum, bana yaşamayı öğretti,
Şunu bilmelidir ki! Asla bir engel çıkmayacak.
Ona mutluluk borçluyum, yeniden gülmeyi öğretti,
Gerçek şuki o.., Hayatımın kadını olacak.
1994
Birol YiğitKayıt Tarihi : 20.7.2008 15:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sürur ve muhabbet gönlüne dolsun
Sana yar olan hep seni sorsun
İnsan ancak böyle mutlu olacak.
***************************************************
Bu güzel ŞİİR'e nazire olsun
istedim. TEBRİKLER efendim.
Şunu bilmelidir ki! Asla bir engel çıkmayacak.
Ona mutluluk borçluyum, yeniden gülmeyi öğretti,
Gerçek şu ki.., Hayatımın kadını olacak.
Duygu yüklü ve akıcı şiirinizi beğenerek okudum Tebrikler.. Saygılar.....
TÜM YORUMLAR (4)