Yürüdüm, yürüdüm... Yol bitecek sandım, bitmedi.
Yazdım, yazdım... Kalemimin mürekkebi bitecek sandım, bitmedi.
Çünkü öyle bir Rahman'ın kuluyduk ki;
Umutsuzluğa ve karanlığa düştüğümüz vakitte hemen bir ışık yakar kalbe.
En çaresiz zamanda çare, dertler dağ olduğunda da derman olur benliğe…
Hem yalnız bırakmaz ‘O’ kullarını, sever, çok sever…
Dönebilmek o dönüşü olmayan yollardan
Sürekli bir aldanış bir daha bir daha
Hiç bitmeyecek gecelerden bir sabaha
Çikabilmek ve sevmek durmadan usanmadan
Konuşmak konuşmak gözlerle fısıltılarla
Devamını Oku
Sürekli bir aldanış bir daha bir daha
Hiç bitmeyecek gecelerden bir sabaha
Çikabilmek ve sevmek durmadan usanmadan
Konuşmak konuşmak gözlerle fısıltılarla