Bir Umut Ararken... Şiiri - Tarık Özdemir

....,bir türlü aşamadım ötekileşmeyi
Ve tutamadım yıldızları
Onca düşün arasın da
Kıvrandı durdu zebaniler gulyabaniler
Acaba nasıl soyarım diye bu gruru
Yiyeme se de kurtlandırdı
Soysuz akşamların dibe vuran gümbürtüsüyle
hep gülümsediler
Kahrolası o bir içimlik sevgi yüzleriyle
Ben de inanır gibi içtim..içtim..
....,sonrasındaysa; zehirlenip
hamzedemediğim kelimeleri
bilmem kaç kere kusmuşumdur
En son ise;
Gecenin yanlızlığındaki yoksul bir çocuğun
Yıldızlara uzanıp tanrıdan oyuncaklar dilemesi gibi
cam ardın da kalmış hüsranlı gözlerimin
Umutsuzca şehre bakışıyla
Durmadan dışardaki rüzgarla konuşurduk
Eşsiz bir senfoninin tılsımındaki özlemlere
Tam pes derken odaları gezerdi
Bebe ellerindeki çıngırak sesleri
işte o ara
uyan derdi bir güzel kadın uyan annem diye..
Aşk yalancı bir ruhun girdabın da
Bu şehiri kül yanıklarına terkeylemiş
Umut burada sadece dumandan bir kalabalık
tam da anlamışken tam da ayak uyduracakken
bak yine bitti kadehim
Oturup baştan mı içeyim
Hiç kafa yapmadı da
Ya da tekelciyi mi şikat etseydim
Bunca şeyin yerine
Senin bana verdiğin içkinin ta bilmem neyine diye...