Bir Umut Şiiri - Tuncer Ölgün

Sensiz sılayı kendime gürbet saydım
Hayalinle oturup ağladım
Belki yüreğinde bir bahardım,
Belki de bir kış
Belki yüreğinde bir umutum,
Belki de düş
Ben senin ışığın, güneşin olmak istedim
Bu nasıl zamansız gidiş
Yüreğim çırpınır durur bir kafeste
Yoksun artık o eski adreste
Hiçbir şey kâr etmez gönül hasrette
Ezgilerde saklı kaldı adın, her notasında sen
Sazın teline vurulan mızrap gibi, dağılıp duman olan ben
Göz ferim kadar yakındın, şimdi yıldızlar kadar uzak
Gel desem gelirmiydin, yeniden umuda birlikte koşsak
Senden sonra, aşk gönülde öksüz kaldı
Yürek dermansiz, yara tabipsiz kaldı
Vur mızrabı gönülümün telline, duygular çaresiz kaldı