Bir Umut Şiiri - Hüznü Şuara

Kalmamış hali bir dumana daha
Sanki ölüm kokuyor ortam
Farkında değil,ne yazık...
Düşlerinde canlanıyor küçük kızın
Bir umut bir sevgi bekliyor babasından
Gözyaşları şişesini dolduruyor babasının
Anlatmaya çalışıyor kendini
Arkasında bırak dağı bir duvar bile yok
Ne kızı seviyor o adamı, ne çevresinde herhangi biri
Kızıyor, bağırıyor, duymuyor kızının sesini
Kırıyor gördüğü her şeyi
Ne kalp bırakıyor, ne umut, ne heves
Kızın ders çalışmak için oturduğu masaya kadehini vuruyor
Kokusu her tarafı sarınca zehrin
Boğuluyor, kusmaktan alamıyor kendini
Korkuyor kız
''Acaba bana bir şey yapacak mı?''
Saklıyor vücudundaki yara izlerini
Tuzdan koruyor onları,istemiyor tekrar yanmalarını
Altında kalıyor düşündüklerinin
Küçücük bedeni kaldıramıyor artık
Kurumuş gözleri, ağlayamıyor
Kin besliyor artık,kan damlarken ellerinden
Çığlık atıyor gözler önünde
Ağzından çıkan tek cümle
''Akan gözyaşlarım cesedini yıkasın baba.''