Bu aralar bayaa bi durgunum.
Yaşadıklarımdan olsa gerek, bi hayli yorgunum.
Solgunum aslında, bir garip gül misali,
Kalbimin tam ortasından ölürcesine vurgunum!
Gönlümün hiçbir aşktan yok vāyesi,
Acılarsa bu ömrümün tek sermayesi!
Oysa bilinmez ahvali; zahir de gülenin,
Yaralıdır o, her çırpınışta aşktır gayesi.
Sonrasında darağacına asıldı tüm umutlarım!
Gökyüzü bile halime üzgün, bu gözyaşları bulutların.
Unutur muyum, onu görünce beni unutmanı?
Ben ölürüm, geriye bir umut kalır..
Kayıt Tarihi : 14.10.2018 21:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!