Bir Umudum Daha Var Şiiri - Ahmet Tığlı

Ne sana tam varabildim
Ne senden tam kopabildim
Yüreğimin arterlerinde tükendi
Mesafeler...
Kırk yılımı alan bu şehir
Unutturamadı seni,
Kokunla geldin bana
Kokunla geldin.
Yollarında mekik dokudum
Gel-gitlere meydan okudum
Bir gönül köprüsü kurdum
Seni bana getiren
Seni bana bağlayan.
Bu kalabalık şehirde
Gölgeni aradım,
Güneşin her doğuşunda
Güneşin her batışında.
Çatık kaşlarının altında
Uzayan bakışlarındı
Soran ve sorgulayan
Bakışlarında ezildim.
Kulaklarımda;
Karadenizin susmayan homurtuları
Senin sahillerinde çığlığa dönüşür
Bir baca tütse alkış tutulur
Dağların is tutsa da yamaçlarında
Bir balık gülümsemesi yüzlerde
Yürekten duyulur.
Yağmurlar bir bereket fısıltısı gibi
Dinlenir musiki tadında.
Hele bıldırcın vaktinde
Algarlar kapanır,algarlar açılır
Gecenin lüksünde.
Kestanelerin ışıldar dolunayda
Bir umuttur bu,
Kızaran kebap buralarda
Yıldızlar dökülür sokaklarına
Güneşin döneceğini müjdeler Ay
Yakamozlarda...
Bir umut batar,bir umut doğar
Güneşin sessizliğinde,
Bir umudum daha var
Bir umudum daha,tükenmeyen
O da sizde...

Ahmet TIĞLI 17.12.2005 (Sevgi Merdivenleri)