Bir Umuda Tutunmuş Hayat Şiiri - Ahmet T ...

Tadına varamadan yaşamın
Can çekişeceğim sefilliğin kollarında
Yüreğimi eşkıya hisler esir alacak
Teslim alacak tüm benliğimi, insanlığımı

Cebimde üç lira parayla
Ağlayan çocuğuma bir oyuncak bile alamamak
Arta kalan parayla eve bir ekmek götürememek
Bir de insanlık derler adına
Halbuki mühürlü bir kasaya kilitlemişler insanlığı

Kendimi atasım geliyor en yüksek yerinden yaşamın
Ne yaparsınız benden sonra
Ne yer ne içersiniz şu sefil dünyada diyor vazgeçiyorum
Dayan diyorum biraz daha dayan
Sıcak bir çorba olmasa da soframızda
Katıksız bir ekmek de doyurur bizi

İçim sızlıyor her şeyden habersiz yavruma bakınca
Ne suçu vardı onun diyorum
Bu sefilliği hak edecek ne yaptı
Aklıma geldikçe yerin on kat dibine giriyorum
Onu mutlu edememenin sıkıntısı
İçimde kanayan bir yaraya döndü
Her baba deyip ağlayışında
İçimde bir şeyler patlıyor
Sessizce ağlıyorum kimselerin olmadığı yerlerde

Cebimde bir dünya dolusu çaresizlik
Soframda bir o kadar sefillik
Bir de hayat diyorlar adına
Oysa iki kuruşa satmışlar hayatı
Dayan diyorum biraz daha dayan
Sıcak bir çorba olmasa da soframızda
Bir parça umudumuz olur
Şu sefilce yaşanmışlığın ortasında

Sağ yanım yokluk
Sol yanım kanayan koca bir yara
Yıkılan bir dünyanın
Arta kalanlarıyla sarıyorum sefilliğimi
Yokluğuma akıyor kanayan çaresizliğim
Hangi kapıyı çalıp
Hangi pencereden nefes alsam
Üstüme çöker sanki dünyanın yükü
Bir de içimdeki o ezilmişlik
Nefes almanın bile imkansız olduğu bu dünyada
Bir umuda tutunmuş
Yok olmuş insanlığı arıyorum