Ölüm sensizliğinin yankısı, derin mi derin,
Toprak ağlıyor, gökyüzü hüzünlü ve serin
Bir millet kan içinde, bir ümmet suskun,
Vicdanlar mı kurudu, mehamet mi soldu?
Gözlere mil mi çekildi, kulaklar mı sağır,
Dua yetmiyor, artık öfkeler ağırmı, ağır
Kardeş dedik, ümmet bildik, cihadı çağır
Mazluma sessizlikle kör kuyulara indik.
Zaman geçiyor, mümin çocuklar ölüyor
Onca çocukların canları kanla örtülüyor.
Minareler yıkık, sessiz, selalar mahzun,
Adalet yok, vicdanla, merhamat yoksun?
Ey suskun müminler, ey yorgun diller,
Şimdi konuşmazsan, ne zaman dillenir?
Mazlumun ahı feryadı göklere yükselir,
Sen dirilmezsen adalet mutlaka dirilir.
Kayıt Tarihi : 2.6.2025 21:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!