Bir Ülke Kanarken Parmaklarımda

Saçlarını tarama sevdiğim gül kokusu sardı dört yanımı Herkesin uzağında o soğuk bozkırda Kendini üzüp çekip gitmişsin sessizce Nasıl bir duygu ki bu Hem hüzünlü hem sevgi dolu Kan kızılı şerbetler tadında Dağınıkken saçları güneşin Bendim avuçlarına yıldızları bırakan Gölgeler oynaşırken sokaklarda Bir mum alevi gibi titreyip durdum şehla bakışlarında Bir ülke kanarken parmak uçlarımda Bendim Filistinli çocuklar gibi intifada Aşk küskünü bir mevsim devşirdim bakışlarından Artık hiç bir terzi dikemez kalp yaralarımı Penceremde kanat çırparken serçeler Sendin kapımızın önünden geçen Bende geçti kapınızdan ey yar Güneşi sararken karanlıklar Aralık bırakılmış bir kapı gibiydi kasım Ansızın geçmiştin eşiği Yüzüne doldurdum gülüşlerimizi Utansın diye suretinden aşk Ki sen saçlarını gözlerime düşürdükce Bir ölüm bilmem kaç bin hayat oluyordu yaşamak