Yalnızlığımı alıp
Bir şehire gömülmüşüm, gömülmüşümde
Mezara gömülmeyi
unutulmuşum.
Sokaklar ışıklara bürünürken,
Bir tek ben kalmışım karanlıklar içinde.
Öyle çiçekler yeşerirken dünyada,
Güneş Aydınlığa bürürken dünyayı,
Nedense ben hep karanlıklar içinde
Pörsümüşüm.
Yalnızlığımı alıp bu soğuklarda bir
Şehre, gömülmüşüm.
YUSUF AHMET BOZ
Kayıt Tarihi : 15.12.2021 08:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sehir
TÜM YORUMLAR (1)