Bir tuz tanesi kadar bu sofrada küçüğüm

Kapının arkasında var bir kapı daha dedi
gülümsedi kapılar
gülümsedi muzipçe ipte asılı donmuş çamaşırlar
duvarda saat
çocuklar eğleniyorlar seninle Mustafa dedi annesi
çocuklar çiçeklere ne kadar çok benziyorlar?
kalemle bıyık yaptı yüzüme
kırmızı alev bir de şapka taktı

gülümsedi guzinede güğüm
bir tuz tanesi kadar bu sofrada küçüğüm

Ne zaman dedi kiraz ağacı ne zaman açacağım?
ben ama bir duvarda dökülen sıvayım

nasıl bilebilirim kaç güne yolcudur zemheri
şayet sor dersen içime sorarım güzelliğim
bahar geldiği zaman bilmeli
yağmur toprağa düştüğü zaman

çiçekler ve çocuklar beraber güldüğü zaman
aşk cemresi düştüğü zaman
toprak suya karıştığı
su aşka kavuştuğu zaman