Bir Tutam Yaşamak-2 Şiiri - Aydın Aktay

Bugün dünden artan biraz umutla
selamlaştım gökyüzüyle
helalleştim yıldızlarla
Bana efsunlu bir bakış fırlattılar
“birkaç soluk için yeter
Artık bununla yaşayabilirim” dedim
Gözlerimin çapağını sevdim
Selamlaştım yeryüzüyle
Börtü böcekle eğleştim
Dokunası ve sevilesi oldu her şey bana
Dünyalık telaşeler doldurdu günümü
Bunlardan serptim üstüme eve getirdim
azıklandı herkes
Bir umut kırıntısı daha azıkladı evimizi
Gülüştük böylece çocuklarla
“yaşamak ne güzel şey” diyesi sardı etrafımızı
“Kolaçan etmen gerek” dedi içimdeki o ses
O tanıdık, yıllardır beni sürükleyen.
“Duymazdan gel” diyen başka ama yeni bir ses
“Tutunacak heveslere bak” dedi
Neyse ki tutunacak hevesler bırakmışım dar zamanlara
Peşi sıra koştum peşlerinden
“bende hayat var” diyesi bir günü sonunda tamamladım
“yaşamaktan öte bir özür kalmayınca”
Sınırından uzak yaşamak da varmış dedim kendi kendime
Bir solukluk olsa da.

Kurumuş yaprakların pervasızlığına aldırış etmedim
Unutarak olan biten onca şeyi
Duymadım ajanslardaki korkunç haberleri
Havanın bulutlanmasından nem kapmadım
Kulak verdim “Yürü! ” diyen yeni sese.

Bu mudur tutunmak yaşamanın orta yerinden bilmiyorum
Bildiğim, bir tutam yaşamak avucumda şimdi
Kaçırmamalı.

Karınca kararınca
Dualar eşliğinde
Çıkmak yaşamak uğruna
Her sabah
Epey uzun dizelerle boğuşmak
Yorsa da bir solukluk yaşamda
Dileğim mutlu olmak.

Bir soluk daha,
“Ha gayret,
Az kaldı,
Başaracaksın.”
Diyen yeni fısıltılar eşliğinde
Bir tutamak aramak
Bir tutam yaşamak

Bir tutam yaşamak aramak
Ama nerede?
Gizli dehlizlerde
Gecelerin orta yerinde,
Dağların zirvesinde değil,
Kuyuların dip yerinde hiç değil,
“yaşanacak çok şey var”
Temennisinde mi?
“Gün eksilmesin penceremden”
Dizesinde mi?
“yaşamak ne güzel şey”
Şarkısında mı?
Belki de bunu sorun etmemek mi?
Bilinmez
Bilinesi tek şey var o da
Böcek olmayı seçmemek gerek,
Böylece ezilmekten şikayet edebilirim.

Japonlar der ki: “İnsan, nereye yönelirse yönelsin
Kıçı hep arkasındadır.”