Bir Tutam Yalnızlık

Şubat'ın bir Perşembe sabahı
Buruk bir müzik çalar zihnimde
İçim yangın yeri olsada
Ellerim ve vücudum üşür
Yalnızlık ayazında
Titreyen elle yakmaya çalışırken kibriti
Düşer elimden kalan son sigara deni

Eğilip yerden alsam da
ıslanmış çoktan
Değmiş tenine yerdeki sular
Islanmış içindeki tütün
Tıpkı acıdan yorulan kalbim gibi

Soğuk daha da bastırır şimdi
Yakınca hemen söndürür kibriti
Ellerimden alır uçurur sönmüş kibrit çöpünü
Götürür soğuk rüzgarla benden uzak bir yere
Hayat acımasız istemez yanımda kimseyi
Yalnızlık ayazında tek yakar bedenimi
Ateşle değil soğuk rüzgarlarla tutuşturur beni