Bir Tutam Sevgi Şiiri - Cihat Demirhan

Daha kaç şiir yazmama yeter ömrüm bilmiyorum,
İnsanlara kırgın da değilim,
Ben bir göğü sevdim,
Bir de mavinin en kesif tonunu,
Geriye kalan ne varsa insanlar sevdi.
Ben şairim,
Şairler her şeyi sevmez,
Şairler neyi severse o şiir olur,
Vatan sevilir en önce,
Sonra gök ve mavi,
Ve hep vurgun olduğun bir yâr sevilir belki de.
Mahallede oynayan çocukları sevdim,
Onlar bu dünyanın yitirilmiş vicdanıdır,
Bazen umut ettim yarınlar için,
Bazen hüzün piyasasında şöhret oldum,
Aşıklar pazarında büyüdü kalbim,
Bir yeşil diyar kurdum içimde yaşayan kadına,
Fatih'ten Eminönü'ne ve Beyoğlu’ndan Heybeli'ye,
İstanbul şahit oldu,
Yürüdüğüm tüm sokaklara bir tutam sevgi bıraktım,
Kimse ne olduğunu anlayamadı,
Bazısı ezdi geçti,
Bazısı alıp yalandan sevdi.
Bu son şiirim belki de,
Ve yine,
Hep aşina olun sevgiye,
Bir çocuk görürseniz öpün gözlerinden,
Umudun rengi maviyi sevin,
Kırmayın, incitmeyin, gamsız insanlar olmayın,
Bu son şiirim belki de sevgili dostlar,
Sevmek, insanlık kanıtıdır unutmayın.