gülümsediğim iklimler buz tutmuş.
‘gülüşlerim içimdeki acının,
kahkahasını atıp durur.’
bir çocuğun,
yitip giden düşlerinin
peşinden koşması gibi.
mutluluğa olan açlığım
doyumsuz bir açlık değil.
bir tutam sevgi
bir tutam umut
yani her şey somut.
Kayıt Tarihi : 14.8.2019 01:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!