Bir Tutam Selam Şiiri - İsrafil Yıldızkan

Hüzün, bir tutam kar avuçlarımda
Ellerim donmak üzere.
Gönder yüreğinin sıcak köşesinden
Bir tutam selâm
Erisin karlar ısınsın ellerim,
Dağılsın hüznüm.

Hasret, bir mahkeme salonu kadar soğuk.
Gökyüzü işgal altında
Sarmış her yanı kara bulutlar,
Gönder, yüreğinin aydınlık köşesinden
Bir tutam selâm,
Dağılsın kara bulutlar, dinsin hasretim.

Rüzgâr, keskin bir kılıç gibi
Uğultular beynimi kemirmekte.
Savrulmak üzereyim, direniyorum;
Uğultulardan bir selâm yakalayabilirim diye.
Gönder, rüzgârın uğultusuyla
Bir tutam selâm,
Boşa çıkmasın bekleyişlerim
Sönmesin umut.

Umutsuzluk, savaş kadar çirkin,
Kurşun gibi ağır yüreğimde.
Umutsuz kalmak istemiyorum.
Gönder, güzelliğinden
Bir tutam selâm,
Azalsın çirkinlik, hafiflesin yüreğim.

Işte böyle, selâmına olan hasretim.
Yokluğundaki hüznüm, savrulmuşluğum,
Ve umutla bekleyişim.

Bak, kaç bahar, yaz geçti,
Sönmedi umut,
Korlaştı yüreğimde.
Lava dönüştü fışkırmak üzere!
Çırpınışlarım;
Yalnızca, bir tutam selâm,
bir tutam sevgi
bir tutam, barış için...

(Bir tutam dan)