Bir Tutam Kuru Ömür Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Aşkını gözyaşlarımla suladım, acılarımla salladım,
Ninnilerimle avuttum akşam rüzgarlarında,
Yatırdım erguvanlara
Denizin kana boyandığı saatlerde,
Emanet edemedim bir gözümden obir gözüme,
Yıldızlardan bekçiler diktim
Gökyüzüne.

Yel vurdu yara etti, güneş vurdu kara etti sevdamı,
Razı olup bağrıma bastım titreyen ellerimle,
Bir bağrıyanık yüreğimle.
Ben yetim, karasevdam öksüz, dünya acımasız,
Bir büyük karasevdada kendimi mahkum ettim
Sorgusuz,
Sualsiz.

Geçmişe bağışladım günlerimi birer birer,
Sonbahar rüzgarına bırakılan sararmış yapraklar misali,
Kol-kucak açarak karşıladığım en güzel günlerimi,
Gençliğimi,
Körpeliğimi
Bir umutsuz sevda uğruna, anam-babam.
Tek şeyim kalmadı bir tutam kuru ömürden başka,
Onu da sana verip bitirmiş olaydım işi
Keşke.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 43-44/100)