Bir tutam hıçkırık* Şiiri - Asya Gülgün ...

arada bir
arada
esip geçen imbatın yüzüne konup
sönmeye yüz tutan
buzun alevine dokunduğumda
katlanarak sökülür suyun ince sabrı

- üşür mü ki
o' da

çoğu gece, sokulgan
çoğu zaman
nedense
sapa bir ömür yetmiyor soluklanmaya
çukur suskunluğuna kıvrılıp çekilirken mor tin

- yorgunum ne olur serilme
verdiğim nefes
bilirim yabancısın

baldudak
koca bir kadınken
geri dönüp sığınma çabası neden
saçları örgülü
çilli kızın gamzelerine

- taşıyamıyorum artık seni
tebessümlerinden bal damlasa da
acırım yalancısın

rüzgar
bu mu
pencereden sezdirmeden yayılan
kabullenmeyi bekleyen eskimiş gölge

-korkuyorum yakacağım
yar gönlünde yanılgınım
bakışımda şair

an
ne çok küstün
/ içim öylesine dar...
sindirmeye gücüm yetmiyor
yatağına sızıyorken ömür
- aldırmıyor görünse de zamana
ses gelmiyor geçmişten
el gibi yaban

boş vermişliğim
-hoş geldin
nasılsa göz pınarı dolu dizgin

ay
-olabildiğince hoyratsın
mazi çiselediğinde gözyaşındaki pişmanlığı
yakamoz şavkı kör ağartı
çoktan sırtını döndü
açmıyor tene düşen herzenin rengi

su
fecrin yakın/
uzanıp üzerime
diyeceksin ki;
sonunda geldim hadi arın..

-aynada aynı kırık
sırda sızı yarın...