Bir Tutam Gülüşünü Yolla

Yine efil-efil esen rüzgârla beni sarhoş eden
Buram-buram kokun geliyor
Çok uzaklardan
Ne çabuk unuttun
O günleri
Sana açılan yüreğimi
Niye hafife alıp
Terk edip gittin beni
Biliyor musun şimdi
Gündüzleri hayalimde, geceleri hep düşümdesin

Can, kan damara, çorak toprak yağmura
Muhtaç olduğu kadar, sana muhtacım
Ne olur ne olur
Ya gel
Ya da
Bir tutam
Gülüşünü yolla
Söyle
Neydi günahım
Neydi yanlışım
Sessizce çekip gittin
Öyle şaşkınım
Hangi mevsimi yaşıyorum
Bilmiyorum
Haziran
Gözyaşlarımda buz tuttu
Ne ilkbahar ne yaz ısıtır beni
İçimi acıtan gidişin virane etti yüreğimi
Acılarım bir deli kısrak gibi, dörtnala geliyor üstüme

Biliyorum açelyam, sana gelen tüm yollarım
Kapalı
Fırtınalar
Boranlar
Durmadan esiyor
Kedere, üzüntüye
Gömüldüm
Sefaletim bitmiyor
Sen gideli
Kuşlar
Gökte süzülmüyor
Dallarda
Çiçek açmıyor
İçimden kopup gitti
Hüzün saran
Ruhum
Kaygım büyük
Derdim çok büyük
Şu an yaşıyor muyum?
Yaşamıyor muyum beli değil
İçim paramparça, ciğerim pare-pare biliyor musun?

Biliyor musun? Sen, sevdiğim memleketim gibi
Bin yerinde yaralı bir yürek bıraktın
Bende
Ömrü
Solukluk kadar olan
Hayatta
Güvercinlerin uçuşunu
Senin gülüşünü
Birde o
Zeytin karası
Gözlerini çok özledim
Ben seni düşündükçe
Şu şehrin
Tüm kaldırımları
Yürüyor üstüme
Gelmen umudum olsun
Gel gelebiliyorsan eğer, bir kez bile olsa
Dilersen bir kurşun değil, bin kurşun sık beynime

Mehmet Çobanoğlu
06.08.2017
İstanbul