Bir Tutam Beyaz Şiiri - Güçer Kafa

İstanbul’un hasreti, kalemime şân verir,
Eyüp’teki ezanlar hayalime cân verir…

Gül açar zemheride, poyrazlar meltem olur,
Şadırvanlar ağlaşır, mermerler tarih solur…

Zamana başkaldırır öksüz mezar taşları,
Selamlarken serviler gökte uçan kuşları…

Nedîmâne gazeller çınlarken kulağımda,
Perişâna yürürüm en kıymetli çağımda…

Gönül ağlar, gül ağlar, Haliç’in rüzgârıyla,
Meğer bütün âşıklar ayrı düşmüş yârıyla!

Yaradan’a sığınıp her dem vuslat umarım,
Bu nûr rengi rüyaya gözlerimi yumarım…

Gecenin ötesine, gündüz demiş lûgatlar,
Karanlık ki; derdimi, bir iken bine katlar…

Ömrümün kafiyesi, işte sensin ey peri!
Bu gönül vuslatını bekler ezelden beri…

Kavuşmanın keyfini yaşamaya az kaldı,
Bayâtî’nin elinde bir tutam beyaz kaldı…