Koca bir duvar gibi sessizlik...
Neşeyi, mutluluğu saklıyor benden.
Duvarın ardında kalan, kalabalık insan topluluklarından uzak kalıyorum.
Yalnızlığa çare olacak bir tutam bakış arıyorum.
Fakat tatlı sessizliğe ve koca yalnızlığa aldanıyorum .
Duvarın ardında, sırtım mutluluğa dönük.
Gözlerim tatlı sessizlik ile bütünleşmiş, doyumsuz karanlıkta.
Aldıkları yetmezmiş gibi bir de beni istiyor.
Sessiz ve doyumsuz karanlığı yöneten yalnızlığa kaptırdığım hayallerime bakıyorum gözlerimi kısarak.
Ardından sırtımı dayadığım duvara dokunuyorum
ümitsizce.
"Mutluluk" diyorum,
fısıldarmışcasına.
Benden sökülüp alınan bir tutam bakıştaki mutluluk diyorum son nefesimi verirken.
Kayıt Tarihi : 31.1.2022 15:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Halil Kaya 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/01/31/bir-tutam-bakis.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!