Bir Tutam Ayrılık Aldım 'İstanbul'dan'...

Bir tutam ayrılık aldım bugün İstanbul dan…
İçi boş, yürekleri uçmuş gitmiş
Pervasız dönen kuralsız bir ok çıktı içinden
Kanayamayan yaralara bir neşter gibi vurdu
Yanlış anlaşılmalar, anlamalar yok artık
İki insan da yok
Güllerin hoşluğu, kokusu kaybolmuş
Yeşermeyen ümitlerin içinde…
Suskunluğu satmışlar bana
Ederi paha biçilmez..
Dokunamamanın acziyeti bedenlerde bugün
Duaya açılamayan eller teslim olmuş kedere
Bu ne bahar böyle..
Sonbahara esir olmayı beklemede
Yavaş yavaş çekilen damarlarda akmayacak kan
Ne dersen de.. bilmeden bir tutam ayrılık aldım
Bir tutum tahammülsüzlük
Bir tutam kırgınlık
Bir ölü beden aldım bugün
Ve içinden sevginin uçtuğu bir yürek kaldı ellerimde…
Bitmeyen sigara dumanları çekiyorum ciğerlerime
Mutluluğa dair bütün hikayelere küfrediyorum
Kerim Allah diye nefesimi açan sabahları unutmaya namzetim
Beni seviyormusun lügatı dünya dillerinde kaldırılmış
Bak bende senden geriye hiçbir şey kalmadı
Anlasaydın birazcık olsa..
Ayrılmazdık belki, ayıramazdık yollarımızı
İsyanım ondandır ya hep..
Bir tutam ayrılık aldım bugün İstanbuldan
Ne gül kokulu nefesin kalmış
Ne şeytani gülümsemelerin
Hepsini gömmek üzere yeminlere başladım
Elimde bir kazma… bir kürek, sekiz tahta
Yolcu edeceğim seni… vakitsiz, ıssız dehlizlere..
İsmail karaçam