Bir Tutam Aşk Olurdu Yaşamak

Neşelendikçe iç çekişlerle biz yaşamaya
Kuşlar polen taşırdı çok uzaklardan saçlarına
Evveli olmayan masallar ısıtırdı analarımız
Kırık dökük, küflenmiş cezvelerde
Bir tutam aşk olurdu yaşamak...

Kılı kırk yararak umut istiflerdik sarı bahçelere
Mevsim hüznü çalar, biz olmazlığa ağlardık
İltica mevsimleri çalardı sokak çalgıcıları
Üşürdü utangaç ellerimiz özlenen aşklara
Yorgun bedenimizdeki rötardı hayat…

İmlasız şiirler biriktirirdi bir kadın gecelerde
Dudağındaki gül olurdu umudu koklamak
Sıcacık bir bakıştan boşalırdı bazen yaşları
O susar, ben konuşurdum geceler boyu
Adına hüzün demişti birileri, bakışlarında feryat…