Bir türlü kendine gelmedin

Bir bir giderdi de sevdiklerin
Ölümü bi turlu kendine yakıştirmadın
Nice ibretler gördüde bu gozlerin
Ah edipte kendine gelmedin

Senden isterlerdi de bir yarım ekmek
Elini cebine götüremezdin
Bende birgun bu hale düşerim diyerek
Için sizlayıpta bi turlu kendine gelmedin

Yukardan bakardın insanlara
Surat asar geçerdin Fakir fukaraya
Kalbin yumuşayıpta Donmedin Allaha
Gözyaşi dökupte kendine gelmedin

Tek adımın girmemişti cami avlusuna
Bak cenazeni getirdiler musallaya
Feryat et şimdi geçen hayatına
Secdeye koyup başını ben geldim yarab diyemedin.