Bilmeliydim ben seninle olmak için her türlü olumsuzluluğu yenmeye çalışırken senin o umursamaz halinden sevgisizliğini anlamalıydım.
Kendine iyi bak derken, kelebek ömrümde ben ırmaklar gibiydim, denize dökülmek için acele eden, seni azda olsa görebilmek umuduyla yollara düşen beni hiç özlememenden, görmek istememenden bilmeliydim.
Bilmeliydim ben üzüldüğümde kılının kıpırdamamasından, sadece işin düştüğünde aramandan. Bilmeliydim istediğimde yanımda olmamandan. Sadece senden tamamiyle kopmamam için önüme bir parça yem atmandan bilmeliydim.
Aslında, bu zamana kadar hiç eğilmedim kimseye, sana olduğu kadar hiç eksik kalmadım. Halbuki özgürlüğümü kimseye çiğnetmemiştim, hesap alan ama vermeyen asi ruhum nasılda değişmişti? Nasıl da dönüvermişti hayatın çarkı yüzseksen derece? Belki de çok büyük konuşmalarımın cezasıydın sen kimsenin zincir vuramayacaği bir kapı zennetmelerini kendimi.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta