Bir Türlü Şiiri - Osman Yüksel

Bir Türlü

Kırdılar kalp denen gönül tasını
Yapam dedim yapamadım bir türlü
Giriftar ettiler aşk ateşini
Sönem dedim sönemedim bir türlü

Nasıl düştüm bilemiyom bu derde
Aşk namesi yazar oldum her yerde
Seni arar oldum köyde şehirde
Bulam dedim bulamadım bir türlü

Rüzgâr söndüremez yanan çıramı
Bilemedim düşeşimi turamı
Yine zalim felek deşti yaramı
Saram dedim saramadım bir türlü

Kadir Mevla’m ayan sana hallerim
Manalı yakarır sana dillerim
Ötmez oldu sazımdaki tellerim
Çalam diyom çalamıyom bir türlü

Daim pusudayım göremiyom ki
Attığım avımı vuramıyom ki
Bir türlü o yâre eremiyom ki
Can evinden vuramıyom bir türlü

Koklamadım gerdanından döşünden
Yatamadım hayalinden düşünden
Yükseli yi hep koşturdu peşinden
Tutam dedim tutamadım bir türlü
Osman Yükseli