Bir Türlü Şiiri - Adem İrhan

Gönül o yar ile açtık arayı
Söylesem bir türlü sussam bir türlü
Kanattık o kabuk tutmuş yarayı
Gizlesem bir türlü sarsam bir türlü

Sevdanın yükünü gizli taşırdım
Şirin’lerden Leyla’lardan aşırdım
Hangi yöne gitsem yolu şaşırdım
Arasam bir türlü bulsam bir türlü

Gözyaşlarım söndüremez bu közü
Hiçbir sebep güldüremez bu yüzü
Rüyalarda bekleyip vefasızı
Görmesem bir türlü görsem bir türlü

Dilim yandı kimselere demedim
Yaktığı ateşi söndüremedim
Ben bu aşkı kefenlere beledim
Yaşatsam bir türlü gömsem bir türlü

Kader diyemem ki bu gidişlere
Talih diyemem ki terkedişlere
Tutup da elinden pembe düşlere
Dalmasam bir türlü dalsam bir türlü

Nefes gibi ciğerimde sakladım
Hayal edip döne döne kokladım
Şöyle geçen günlerimi yokladım
Ağlasam bir türlü yansam bir türlü

Sevdasıyla aklım erdi her sırra
Pervaneydim dönerdim peşi sıra
Gözü yaşlı bakıp da ardın sıra
Koşmasam bir türlü koşsam bir türlü

Çisil çisil yağdı bağrıma düştü
Unuturum dedikçe aklıma düştü
Belki son vedaydı, bu son görüştü
Sarılsam bir türlü kaçsam bir türlü

Talan ettin terk ettiğin mekânı
Düşünmedin ardın sıra bakanı
İki cihanda elimle yakanı
Tutmasam bir türlü, tutsam bir türlü
Sarılsam bir türlü kaçsam bir türlü
Ağlasam bir türlü sussam bir türlü