Bir tuhaf veda Şiiri - Oğuz Toy

Çok özledim
Karnımda hissediyorum yokluğunu
Serilmişim kaldırımlara hissedemiyorum
Varlığın ne meçhul şey benim nazarımda
Ben sürülüyorum bu ülkelerden
Gamlar bulamıyor beni uzanıyorum banklara
Seni seven her şeye nefret duyuyorum
Duyuyorum arkamdan konuştukların hayali
Duyuyorum hançer nabzını akşam vakti
Sesler yankılandıkça bir susuver be ahali
İnandırılıyor düşlerim kavuşmalara
Ellerim kavuşmuyor sarıldığım o koca yaralara
Sarmalıyorum kendimi o ıssız
Issız nevresimler seviniyor yataklara
Tepiniyorum gece vakti duy diye
Sokaklar anamı ağlatıyor sen gör diye
Köşeleri temiz kalmış belediyeler
Oy gününe yaklaştıkça belli olur köşedeki pislikler
Unuttuğuma dair söylentiler beni hapseden dirsekler
Kırdığın yürürken dizler değil o müzmin sızılı kalpler
Kalplerde değildir umarım çünkü dahada kırılır bununla hayaller
Reçeteler kovalanıyor gecelere
Matbaa uykusu çıkmıyor aklımdan
Tophane’de bir kuş uçuyor hiç uçmamışcasına
Ama ben hiç uğramıyorum Tophane’ye divane olmuşcasına
Bakakalmakla kopagelen geceler ahenkle
Seni çizdiren bulutlar bakışlar
Bana bak bulutu anımsa tam ben batacakken
Varacakken huzuruna bilmemeliyim nerede olduğunu
Nerede olduğum önemsizleşmeli
Kuşlar Tophane’de dünkü gibi yine elemli
Hava buz kesiyor uzak vitrinlerde sırtıdönük
Gözler nemli konuşma öyle senli benli

Aklımı terkettiğin saniyelere yazık sevgilim
Bilemiyorum artık sensiz ben kimin
Neyin nesiyim hangi derdin çekicisi
Arıyorum çekicileri bütün dünyadaki
Kaldırsınlar bahtımdaki harabeyi
Sensin bana buluşan en çekici
Ben kıyas gütmem
Dünya yüzleşsin tüm sinyalleriyle
Yine en çekici kalacak olan gözlerim
Gözlerim yansır neticesinde şahaneliğinle
Ben seni yaşarım bakışlarımla
Beyin kurşunlanır senin nazarından
Kurşunlanır adeta soluksuzcasına
Gözler şereflenir seninle
Sakınırım seni dünyadan tüm kıskançlığımla
Sen beni güzelleştir yeter sevgilim
Artık biliniyorum ben kimim
Ben senin dünyadaki en büyük keşifcinim
Sana tanrıdan benzetmeler arıyorum her gece
Geceye bile bu kadar çok benziyorsun
Sana mutabık kalınması güç uyku bastırırken
Aydınlığın güneşi ısıtır cinsten
Sarışınlığın gecelerimi dağıtıyor
Hiçbir dakikanı yaşama lüksüm bulunmuyor
Uykularını bi kere denesem
O mükemmelleştirici uykular
Erişilsin isterim dudaklarınla arşa doğru
Yükselen ben olmayayım içimdeki düşüncen olsun
Ve sana yeterli görülen her çiçek solsun çatık kaşlarının karşısında
Kadın çiçek değil çiçek nasibini alamaz senden sevgilim
Senin nazarın vursa kuşlara
Ahenk vakti çıkagelir
Laleler açar her oluğuna
Yeni müzik türleri çıkar
Tek benzer tarafı aşk
Ama bu yalansız
Aşkım demek sana kelimenin manasını değiştirir
Sarmaşıklarla doladığın tüm herkes olur
Öyleyse budarım diğerlerinden korumak için seni
Ben bu aşkın bahçıvanı olurum
Aşkının özerkliğinde Nahçıvan’ı vururum
Yerlere serilir fikrinle özdeşleşirim
Kaldırımlara danışır belediyelere söverim
Köşelere nüfuz eder sahneyi sana armağan ederim
Gülüşlerimi biriktirir sana harcarım ömrümü
Zanlı olurum ben bu aşk ile
Mahkemeler kovalar beni
Tutuklanmadan hapsolurum
Hapsi parmaklıklarının ardında izlerim
Ağzım açık hayretler bana karışık
Dereleri yukarı akıtır mucizelerine şahit olurum
Öyle bakıp durmam sanık olurum
Başkaları bakarsa kızar tanık olurum
Sen bilmezsin belki ama geceleri ben senle var olurum
Sana sıfatlar yakıştırılamaz
Hayaller bile az kalır yanında
Cennet müjdelenir ben yine sana tabi kalırım
Kanatların sarmalarsa ben ona zayi yanarım