Bir tuhaf öfke Şiiri - Haydar Metin

O kara elbiseli tuhaf bir öfkeydi
sokağımda gezse korkardım!
Ocaklara yine ateş düşerecek diye!

Suları kaynattılar
Kazaaan Kazan
topraktı yanan
Kanadı kırık Güvercin
Mevsimden Mevsime uçacaktı?
Kızğın Demire
resmi elbise,
ağlatan emirle
öyle sövüyor, öyle vuruyor ki
memleketim korkup, acı duyuyor!
Topuk ağrıların, nasıra sus pus vaktinde!

Boynumun vebaline
diş bileyen Vampirler,
gece gece
gırtlak gırtlak ağlatıyor hergelece!

Susma peltek dilim
Konuş!
Korkma umut umut
kimsesiz hevesim gibi !

Değirmende sıra beklerken
Sabah ha oldu, ha olacak,
karşı dağın yamacında bir Tilki dolanıyor.
Ahlata varmadan önce, bir kaya koptu üstüne geliyor!
Geri geri kaçtı, hotladı toz duman üstünden öteye!

Bu ağrılar öldürecek beni !
Ne uyku koydu ne dünek
Bir Çente toplarsam Ahlattan,
iyileşirmişim, öyle diyor Cemal emmim!

Bir kaya koptu yukardan!
Elini salladı, bir şey olmaz diyerek.
hesap edemedi emmim
Kayanın başka kayaya çarptınğında
yön değiştireceğini!

Köylünün musallada yatana ettigi tek laftı
“Al bir kaya, nerene dayarsan daya!“

Cemal emmim
Değirmene her gittiginde
Tilki´nin kendini koruduğunu
aslında ne çok görmüştü!!

Haydar Metin