Bir Tren Kalkıyor Kosova'dan

Bir Tren Kalkıyor
Kosova'dan

Bir daha dönmemek üzere
Bir tren kalkıp meçhule doğru gidiyor
Vagonlarına Türkçem doldurulmuş
Bir tren gidiyor
Ağır ağır ve sessiz
Kompartımanda ne yolcu ne de
Yük eşyası var
Bir daha dönmemek üzere
Bir tutsağı çelik kafese kapatır gibi
Dilimi yüklemişler
Dilim sürgün ediliyor

Kosova’dan bir tren kalkıyor
Bir tek bilet kesilmiş
Tarihe gömülmek üzere
Türkçem yolcu
Bir tren gidiyor
Karanlıklara doğru
Ağır ağır ve sessiz

Yüzyılların mirası
Kimliğimin en kutsal varlığı
Evden kovulan hayırsız bir evlat gibi
Kullanım tarihi geçmiş gibi
Değersiz bir bozuk para gibi
Dilim yolcu bugün
Dilim incinmiş
Dilim sahipsiz

Bir tren kalkıyor Kosova’dan
Yürek kan ağlıyor
Kara gün dostu nerde hani
Nerde hep dost diye bildiklerimiz
Türkçemin çatısı çöktü
Türkçem ıpıslak
Türkçem ihanet mağduru

Bir tren kalkıyor Kosova’dan
Zorunlu tatile gönderilir gibi
Dilim yolcu bugün
Yarası kanıyor
Yarası derin dilimin
Derman yok ne ayak
Ne de elimde
Dilim yolcu bugün
Kaldırım sokak
Tarih anıtlarım hepsi küs

Bir tren kalkıyor Kosova’dan
Bir çırpıda yüzyıllara sünger çekilip
Dilim yolcu ediliyor
Gecekondusu değilim ben
Bu toprakların oysa
Tarihe mal olmuş
Cumbalı ev köprü
Camii hamam han saray kervansaray
Vazgeçilmez bir kültür ve uygarlığım

Bir tren kalkıyor Kosova’dan
Yolcusu Türkçem
Yolcusu öz yüreğim
Uğurlanıyor tez elden
Ben ben değilim artık
Yürek bitmiş
Bir bedenim ta şimdiden
Demeye de dilim varmıyor

Hoşgörü yeliyim Kosova ovasında
Kadife gül hanımeliyim bahçelerinde
Kardeşlik türküleridir
Dilimin söylediği hep
Kosova benim de karasevdam
Bu toprak benim de dilimin rengi
Kokusu çeşnisi
Ve gözyaşı gibi pak
Namusumdur

Ola ki sağduyu dile gelir
Dost yüreğin’ esirgemez
Us galip gelir
Ben de son anda
Bitpazarında ucuzunan satılmam
Dur denir belirsiz bir yöne giden trene
Kosova’da Türkçem
Dal budak olmaya devam eder
Ola ki us hırsı yener

Ağustos 2006
Zeynel BEKSAÇ