Bir Tren Böyle Kalktı

Çaldı Ağır Ağır Son Kampana
Bir Anda Buğulanıp Nemlendi Gözlr
Ve Söylendi Kulaklara
Son Sözler

Bir Teğmen Vedalaştı Nişanlısıyla
Sonra Hüzünle Öpüştüler
Dalından Kopan Çiçek Gibi
Düştüler

Şurada Bir Ana Uğurladı
Öğüt İle Yirmisinde Oğlumu
Ve Bir Zarf Uzatıp “Unutma”Dedi
Bunu

Bir Hasta Bindi Beriden
Trende Ölecek Kadar Hasta
Kocası Şindiden Adete
Yasta

Biraz Öteden Bir Kız Bindi
Sevinçten Oynayacak Çiftetelli
Nişanlısına Gideceği
Belli

Terhis Olmuş Er Atladı Öteden
İp Atlar Gibi Vagona
Ve Kemençesiyle Selam Verdi
Bana

En Sonrada Ben Atladım
Bir Mendil Sallayanı Olmayan Ben
Benim Durumum Daha Hazin Olmalıydı
Herkesten

Bir Çığlık Kopardı
Yolcuları Gurbet Ele Götüren
Ve Bekleyenleri Gözyaşları İçerisinde Bıraktı
Tren