Bir Trabzon var Şiiri - Kadir Yeter

Kapılar açılarak, beş yerden Trabzon’a,
Hava, kara,denizden; karadan üç tarafa.

Arkasında yaylâlar, önde Karadeniz’im,
Dağlarım kar beyazı, masmavidir denizim.

Kırlarım; menekşeli, insanları; neş’eli,
Bir defa gelsen bize, oluruz bir hemşehri.

Sazımla, kemençemle, şâirim, yazarımla,
Ülkemde tanınırım; sanatkâr, adamımla.

Sevdâ olur, gönlüme; kuşların cıvıltısı,
Sabah erken duyulur; martılar cırıltısı.

Târihimle övünür, Atatürk’ü anarım,
Şurada duruyor; Bak, târih fotoğraflarım.

Sur, çeşme, minâreler birçok târihi eser,
Bakmak için değil de; kapatsan, görür; gözler.

Cıhan pâdişahını, yetiştiren Analar,
Selvi boylu başlıklar, Sülüklü’de sıralar.

Kalblere şifâ verir, Trabzon’um; gelene,
İstemiyorsan, bırak! Seven, tutsun; el-ele,

Sevgimi anlatamam- kara kalemler yetmez,
Bu anlatım, bir şey mi? . Destanlar yazdım; bez-bez.

Kadir’im. Aşığıyım, canım Trabzon’uma,
Hasretle bekliyorum: Alsan beni, koynuna.
Türk Vatanı, Türk’ündür. Puşt oyunlar boşuna.

TRABZON.