Bir Toplum Şiiri - İdris Çetin

Haklı çoğunlukların olduğu bir karargâha,
Hâkim olmuş mutlu bir azınlık;
Çoğunluk birbirlerinin altını oyarken,
Azınlıklar piramidin tepesine tırmanmış...

Ağaçların rengârenk meyveleriyle,
Bir bahçede kümelenmesi
Ve bir kişinin bütün meyveleri,
İştahla midesine indirmesi…

Dünyanın dört bir yanında,
Eteklere yapışan dalkavuklar üredi,
Alt basamaklara basmadan,
Zirvelere tırmananlar türedi…

El, etek öpüp; makam, mevki kapanlar,
Kariyer basamakların alt üst ettiler,
Zulmün göbeğine iştahla oturanlar,
Hak ve adalet vaadinde bulundular.

Üst, alta; baskı aracı olmuş,
Kraldan fazla, kralcı kesilmiş,
Kendinden altta olanları,
Kendi lütfünden sandırtmış.

Şahsiyet ve ferdiyet şuuru,
Paraların ayakları altında kalmış,
Çoğunluk kendini hep avutup durmuş,
Geleceğini hep azınlığa sormuş…

Mutlu azınlıklar hep üstte kalırmış,
Alttakiler için düellolar,
Oyunlar, eğlenceler düzenlerlermiş;
Gözü aç insanları, ringlere sürerlermiş
Ve gözleri dönmüş insanlar yığını,
Rakibini çiğ çiğ, yemek için;
Ringleri alt üst ederlermiş.

Ekran başındaki mutlu azınlıklar,
Bu durumdan pek keyif alırlarmış.
Siz; elekte eleyin, elemeye devam,
Üstte kalanlar bizimle olacaklar;
Siz kapışın, siz kazanın, ödül büyük!
Siz yarışın, siz oynayın arenada…

Nisan 1994
Konya